Sizinle gazeteciliğin ve siyasetin iki farklı yönünü iki yaşanmış örnekle paylaşmak istiyorum.
Günlerden Pazar.
Herkes çocukları ile kahvaltı yaparken kardeşim bildiğim, çok iyi biliyorum ki beni gerçek agabeyi bilen Hürriyet Ege Yazı işleri Müdürü Adnan Kaya, ertesi günkü gazeteyi hazırlamak üzere gazeteye gidiyor.
Ertesi gün okurlara en doğru en sıcak haberleri verebilmek için haberlerle boğuşuyor.
Nefes almaya vakti yok.
Bir telefon geliyor.
"Annen düştü haraket edemiyor, hastaneye kaldırıyoruz..." diyor telaşlı bir ses..
Hastanede belinin kırıldığı anlaşılıyor. Felç geçirme tehlikesi yüzde 90...
Gazetecinin en çaresiz kaldığı an...
Adnan ne yapsın.
Bu gazete yarın mutlaka çıkmalı. Ama annesinin yanında da olmalı.
Gazeteyi o an yapacak ondan başka kimse yok.
Karar vermek zorunda.
Gidip annesi Seniha Hanım'ın yanında mı olmalı yoksa okurlara olan saygısından gazeteyi hazırlamaya devam mı etmeli.
"Siz gidin hastaneye... Ben gelmeye çalışırım" diyor kardeşine...
Gidemeyeceğini anlayınca da kendine en yakın bulduğu birini arıyor yardım etmesi için.
Aradığı kişi Hamza Dağ.. İzmir'in evladı olarak gurur duyduğumuz AK Parti Genel Başkan Yardımcısı İzmir Milletvekili Hamza Dağ.
"Ben gidemiyorum sayın vekilim annnemle ilgilenir misiniz" diyor çaresizce.
"Sen merak etme" diyor Dağ . Oğlu çalışmak zorundayken bir oğlu da o olup Adnan'ın annesinin hastanedeki tüm tedavisiyle ilgilenip acilen ameliyata alınmasını sağlıyor ve Adnan'ın sevgili annesi felç geçirmekten kurtuluyor.
İkinci örneği tam 10 yıl önce ben yaşadım şimdilerde Dokuz Eylül Üniversitesi Rektörü olan sayın Nükhet Hotar'la birlikte.
Gazeteci arkadaşımız Çağatay Çağlar, geçirdiği kalp rahatsızlığı nedeniyle Ege Üniversitesi Hastenesi'nde yatıyordu.
Bize gelen haberler, kalp yetmezliği son aşamada eğer acilen kalp nakli yapılamazsa bir kaç haftalık ömrü kaldığı yönündeydi.
Herkes çaresizce birbirine bakarken ziyaretime o zaman AK Parti Genel Başkan Yardımcısı ve İzmir Milletvekili olan Nükhet Hotar geldi.
Kahvelerimizi içerken, sözü Çağatay'ın rahatsızlığına getirdim ve durumu anlattım.
Bana hemen, "Hadi gidip ziyaret edelim" dedi.
Gittik, hastaneye, Çağatay'a yapay kalp takılmış tabir yerindeyse ölümü bekliyordu.
Doktorları ve başhekim ile görüşen Nükhet Hanım, ilgi gösterilmesini istedi. Bu görüşmenin üzerinden bir hafta geçmeden bir kalp bulundu ve Çağatay'a nakledildi.
Birkaç hafta ömrü kaldı denilen Çağatay, tam 10 daha yaşadı yeni kalbiyle. Sonra onu başka bir rahatsızlıktan kaybettik.
Bütün bunları neden mi yazdım.
İzmirli olmanın her şeyin üzerinde olduğunu hatırlatmak için.
Birbirimizi sevmenin, yardım elini uzatmanın ne kadar değerli olduğunu anlatabilmek için.
Ben bu partidenim, benim partimdensen iyisin, öbür partidekiler kötüdür anlayışının yıkılması için yazdım.
İzmir'in yetiştirdiği bu iki güzel insanı kutluyorum..
Teşekkürler kardeşim Hamza Dağ..
Teşekkürler değerli Rektörüm Nükhet Hotar.
İnsani değerlerin..
İnsan yaşamının..
Birlikte yaşamanın..
Yardım eli uzatmanın, partiler üstü olduğunu gösterdiğiniz için.
İyilik kazansın, sevgi kazansın...
YORUMLAR