İzmir’in, İzmirlinin günlük yaşamında vazgeçilmezleri vardır.
Bunların bir kısmı sadece İzmir’e özgüdür; kumru, Boyoz – yumurta, buzlu badem, midye dolma, gevrek…..
Boyoz
1492'de İspanya dan göç edip İzmire yerleşen Sefaradlar tarafından İzmir kültürüne katılmış, İzmir damak tadı ile özdeşleşmiş, mayasız bir hamur işidir.
Boyoz, İspanyolca "bollos", "küçük somun" anlamına gelen bollo sözcüğünün çoğuludur. İzmir dışında hiçbir şehirde ticari olarak piyasaya sunulmadığından İzmir'in simgesi haline gelmiştir.
İzmir'de boyozun en iyisini Boyozcu Avram Usta yapmış, o öldükten sonra İzmir'de boyozlar "Avram Usta’nın boyozu" adı altında satılmıştır.
Çok yüksek ateşte tepsi ile fırınlanmadan önce kat kat, ipince açılmış olan yufkanın arasına malzeme olarak (peynir, ıspanak vs.) konur. Sokaklarda satılan boyozlar boş olarak yapılırsa da gerçek boyoz boş yapılmaz. Hamurun özelliği un, çiçek yağı ve tahin karışımı ve tuzlu olmasıdır.
Boyoz Yumurtasız yenmez, birlikte aynı fırında pişmiş olan ve o yüzden lezzeti doyumsuz olan yumurta yenir mutlaka boyozun yanında.
Kumru,
İzmir Kumrusu'nun tarihi 19. yüzyıla dayanıyor.
Kumrunun İzmir’e Makedon göçmenler tarafından getirildiğine inanılıyor.
1960’larda sadece pazar günleri, dumanı tüterken fırından çıkartılıp içine İzmir tulumu ve domates konularak yeniliyordu.
En az tadı kadar ünlü adını da, kumru kuşlarından alıyor.
Kumru ekmeği rengini pekmeze yatırılmasına borçludur.
Ekmeğindeki altın sarısı susamlar pekmezin üzerine serpilir.
Hamurun en büyük özelliği nohut mayası kullanılarak yapılmasıdır.
Kumru asla ve asla tüplü ocakta kızartılıp, hazırlanmaz. Kumrucularda kömür ateşi kullanılır.
Güzel İzmir’e sevgiler…