Son yazımı yazdığımdan beri çok şey değişti.
Yeni bir aile, yeni bir okul, yeni arkadaşlar, yeni bir ortam…
Yeni bir ülke.
İki ay önce Amerika’ya taşındım.
Tek başıma, yeni bir eve, aileye, şehire, ülkeye taşındım.
Geçen sene girdiğim bir sınav sonucu, LMK Consulting’in desteğiyle Assist bursu kazandım ve aylarca beklemenin ardından gerçekten buradayım.
Alışmak, buna inanmak bile çok zordu.
İlk ayda kendimi gerçeğe inandırmak ve bunun gerçekten yaşandığını anlamak çok zordu. Böyle kocaman bir değişim o kadar kısa sürede yaşanmıştı ve etrafımda herkes yaşamına öyle normalmişcesine devam ediyordu, her şey biraz fazlaydı, olanları sindirmek çok zordu.
Bir hafta benim gibi bir sürü burslu insanla oryantasyon yaptıktan sonra bir yılımı geçireceğim Florida, Naples’e uçtum. Ama ondan bahsetmeden önce oryantasyonla ilgili bir iki cümle yazacağım çünkü MÜKEMMELDİ.
23 diğer ülkeden gelen öğrencilerle karşılaşıp, tanıştım. Birlikte voleybol, masa tenisi, tenis, amerikan futbolu oynadık, birlikte kocaman masalarda oturup şarkı söyledik ve bu yeni tecrübeyle ilgili korkularımızı paylaştık.
Benim gibi başka bir sürü insanın olduğunu öğrenmek çok güzel bir histi ve birbirimize bu bir hafta boyunca yardımcı olduk. Son gün herkes kültürüyle ilgili bir şeyler gösteren bir şov sergiledi ve bu unutulamayacak bir şeydi. Bu, yılımın en öne çıkan olaylarından biri olabilir.
Sonra okuluma geldim, daha önce olduğum hiçbir okul gibi değil çünkü kampüsü büyük olsa da fazla öğrencisi olmayan bir okul ve tüm lise sadece 140 öğrenci kadar. İlk haftamda bir oryantasyon daha yaptım, okuldaki bir sürü yeni insanla tanıştım ve hala birlikte haftasonları takıldığım insanlar oldular.
İlk günümde çok stresliydim ve herkesle birlikte sınıfta sıraya oturduğumda bacaklarım hafifçe titriyordu. Sonra en sevdiğim öğretmenlerden biri olan Mr. Schott sınıfa girdi ve tüm stresimin gitmesini sağladı.
Derslerimi seçtim: Kalkülüs, anatomi, resim, edebiyat, dünya tarihi, ispanyolca…
Burada herkesin zorunlu olarak gördüğü bir ders olan Sempozyum da vardı ki bu en sevdiğim derslerden biri. Tüm sınıfın birlikte toplanıp seçilen konular hakkında konuşup tartıştığı bir ders.
En sevdiğim dersler anatomi, edebiyat, resim ve sempozyum. Bu dersleri sevmemin en büyük etkenleri ise öğretmenlerim. Burda derslerin anlatımı Türkiye’den çok farklı, nasıl anlatsam bilemiyorum ama o farkı hissediyorsunuz ve öğretmenler de bunun çok büyük bir parçası.
Onun dışında okulu güzel yapan şeylerden biri de edindiğim arkadaşlar. Şu ana kadar birileriyle bir şey yapmadığım bir haftasonu bile yoktu. Birbirimizin evlerine gittik, arkadaşlarımı ağırladım ve birlikte kumpir hazırladık.
Onların evine gittiğimde ise Amerika abur cuburlarını denedim ve cipslerine koydukları sosları denedik. Onun dışında ise bir arkadaşımın doğum günü partisine gittim ve onunla yemek hazırlayıp Amerikan oyunları oynadım.
Bu yazıyı yazarken şu an ‘Aa, şunun hakkında da yazayım!’ ya da ‘Of, bunu yazmayı unutmamalıyım’ diye düşünüyorum ve konuşacak gerçekten çok şey var.
Kaldığım aileyle olan bağlantım ve onlara çok kolay alışmam, Türkiye’deki aileme ve arkadaşlarıma olan özlemim ve daha neler neler… Bunları yazarsam bu yazının ne kadar uzun olacağını ben bile bilmiyorum çünkü her şey hakkında yazmak istiyorum ve bu mümkün değil!
Önemli olan şey ise, burada gerçekten mutluyum. Bazen çok yorgun olsam veya yataktan çıkamıyor olsam da hiç olmadığım kadar mutlu ve kendimden emin olduğumu biliyorum. Buraya geldiğimden beri kendimle ilgili bir sürü şey değişti, artık daha mutluyum, kendime güvenim daha fazla, kendimi her gün daha fazla şey yapmak ve en iyisini yapmak için zorluyorum. Hiç yapmadığım şeyler deniyorum, yeni insanlarla tanışıyorum ve etrafımdaki güzel insanlar sayesinde şu an kendimin en iyi versiyonuyum.
Bana Türkiye’den destek veren ve bu yazıyı yazarken bile görüntülü konuştuğum ailem, orada olmamama rağmen her zaman bana mesaj atan ve orada neler olduğuyla ilgili benimle konuşan ve beni dinleyen arkadaşlarım, buradaki ailem, arkadaşlarım, öğretmenlerim…
Etrafım mükemmel insanlarla dolu ve ben de çok iyiyim. Ne zaman beni görse sarılan insanlara ve ne zaman arasam bir telefon konuşması uzak olan insanlara sahibim.
Demek istediğim… İki ay önce bundan sonra hayatımı değiştirecek ve her zaman hatırlayacak olacağım bir yolculuğa başladım ve bu yolculuk hakkında hiçbir pişmanlığım ya da kararsızlığım yok. Kimseye söylemesem de başta büyük bir hata olduğunu düşünmüştüm fakat yaşadığım her gün bunun bir hata değil de çok yerinde bir karar olduğunu anladım.
Artık beni stres eden veya ürküten şeylerden kaçmıyorum çünkü ne kadar kötü olabilir ki? Kendi başıma yepyeni bir ülkeye taşındım ve artık yapamayacağım veya beni durdurabilecek hiçbir şey yokmuş gibi hissediyorum.
Olduğum yerden çok memnunum, etrafımdaki insanlar ve elimde olan bu olanak yüzünden çok şanslıyım ve mutluyum. Bu yolculuğumla ilgili daha çok yazı yazacağım, şimdilik bu, sadece bir giriş bölümü.
YORUMLAR