İzmirli gazeteciller dün çok sevdikleri ağabeyini sonsuzluğa uğurladılar.
Yeni Asır gazetesinin unutulmaz isimlerinden Hamdi Türkmen, uzun yıllar savaştığı illet hastalıktan kurtulamadı.
İzmir basınında çok sevilen, onlarca, yüzlerce gazetecinin yetişmesinde, meslekte ilerlemesinde büyük katkılar koyan, birlikte 10 yılı aşkın süre çalıştığım Hamdi ağabeyimiz için önce İzmir Gazeteciler Cemiyeti'nde sonra bir süre başkanlığını yaptığı Göztepe Kulübü önünde tören düzenlendi.
Törene, İzmir'in, basın, siyaset ve iş dünyasının çok önemli isimlerinin yanı sıra onu yazılarından tanıyan yüzlerce İzmirli de katıldı.
O kadar güzel şeyler söylendi ki...
Birlikte çalıştığı gazetecilerin,
Haklarında belki de çok olumsuz yazılar yazdığı siyasetçilerin Hamdi ağabeyimiz için söylediklerini duymanızı isterdim.
Bir gazeteci toplum için her şeyi yapar ama kendisi için bir şey gerektiğinde sesi o kadar gür çıkmaz.
Yıllarca İzmir için kalem oynatan Hamdi ağabeyimiz de bu illet hastalığa tutulduktan sonra hastalığı ile ilgili hiç bir paylaşım yapmadı.
Acısını çok yakın çevresiyle kendisi yaşadı.
Başka birisi hasta olsa ona yardım edebilmek için dünyayı ayağa kaldırırdı ama o kendi hastalığı döneminde bunu kimseye duyurmak bile istemedi.
Ölüm haberi duyulduğunda pek çok kişi onun hasta olduğunu bile bilmiyordu.
Sosyal medya, üzerlerinde çok emeği olan Hamdi ağabeyleri için ağlayan gazetecilerin, ağlayan insanların, üzüntülerini dile getirenlerin sesi oldu.
Öldüğü gün, ölüm haberinin duyulmasından 6-7 saat sonra aynı sosyal medyada onunla yıllarca aynı gazetede, aynı televizyonda çalışan Nedim Atilla diye bir "Gurme" bir yazı paylaştı.
Vefat etmiş artık kendisi için söyleneceklere yanıt veremeyecek birinin arkasından ne Fetöcülüğünü bırakmış ne de çevre düşmanlığını...
Yazısını cenaze törenin gitmeden okudum.
Bekledim ki bu cesur yürek cenazeye gelir ve yıllarca içinde biriktip yazıya döktüğü kin nefret dolu sözleri herkesin huzurunda da söyler.
Gelmedi..
Gelseydi oradaki hazirundan yanıtını alırdı.
Gelmedi.. O zaman Hamdi ağabeye yakıştırdığı Fetöcülükle ilgili iddiaya ben yanıt vereyim.
Çünkü o seyahati en iyi bilenlerdenim.
Yamanlar Koleji'nin düzenlediği Amerika gezisi programında o zaman herkesin Hoca Efendi diye önünde diz çöktüğü Fettullah Gülen'i ziyaret yoktu.
Nereden mi biliyorum.
Aynı geziye o zaman birlikte çalıştığım arkadaşım Şebnem Bursalı da katılmıştı.
Yeni Asır'a gelen davetiyede gezi programı da yazılıydı ve o zamanlar Hoca Efendi denen yobaz Fetö'yu ziyaret yoktu.
Giden gazeteciler oyuna getirildiler ve o görüşme yapıldı.
Bunları yaşayan gören kişi olarak yazmazsam kendimi tarih önünde suçlu hissederim.
Nedim Atilla...
Hamdi ağabeyin cenazesinde konuşanların hepsi yalan söylemiş olsun.
Senin iddialarının hepsi doğru olmuş olsun..
Peki şu cümleyi hangi vicdan ve ruh haliyle yazdın:
"Son 5-6 yıldır cehennemi dünyada yaşadı. Çok hastaydı.. Kurtuldu..."
Yani diyorsun ki, "O kadar kötü biriydi ki Allah cehennemi bu dünyada yaşattı" öyle mi..
Çok mu mutlu oldun bir insanın kanser illeti yüzünden dayanılmaz acı çekmesinden.
Nasıl bir kin nasıl bir nefret biriktirmişsin..
Hangi vicdan sahibi bunu söyleyebilir.
Hiç ruhun sızlamadı mı..
Acı çeken birin feryatlarından nasıl mutlu olunur.
Yazık gerçekten çok yazık.
Uzun süredir unutulmuştun, kendinden bahsedilmesini başardın.
İyi reyting aldın.
Yazın tüm İzmir basın, iş ve siyaset dünyasında okundu.
Ama okuduktan sonra verdikleri tepkileri inan duymak istemezsin.
Seninle de uzun bir süre çalışmış bir arkadaşın olarak tavsiyem, git Hamdi abinin mezarının başına özür dile.
Şekerinin yüksek anına gelmezse zaten güler sana "Olur böyle şeyler Nedim" der.
Sonra otur bilgisayarının başına, onun sevenlerinden 6 yıldır onunla birlikte acı çeken inleyen gözü yaşlı eşinden, kızından özür dile.
Ya da git bugüne kadar yaptıklarını yap Nedim Atilla.
Git o her zaman yollarını arşınladığın restoranlardan birine, fiyatlarını hayatının hiç bir döneminde bilmediğin Fransız şarabı ve yemekleriyle bir masa donat.
Gurmesin ya bu üstün başarını öyle kutlarsın...