Gece saat 01.30 eve yeni gelmişim mesai bitmiş de, son otobüs garaja girmemiş.
Daha soyunmamışım. Akşam kıyafeti var üstümde son araç garaja girecek, bir duble rakı içeceğim.
“Zııııır” Telefon.
Başkanın sekreteri Yücel Kaya:
"Müdürüüüüüüüüm Başkanım toplantıya bekliyor."
Geldim ki, aman Allah, Genel sekreter yardımcısı Saygın Davasılıgil, Hukuk danışmanı Nurşen Alganatay, İZULAŞ Genel Müdürü Bekir Toydemir, Başkanım Yüksel Çakmur “hahaha kikiki” kaynatıyorlar.
Anladım ki toplantı benimle ilgili.
Onlar kaynatıyorlarsa işin ciddiyeti benim üstümedir.
Kavradım birden.
Çok mu zekiyim ne?
Gündüz yapılan Toplu İş sözleşmesi görüşmelerinde, Başkanlık, İZSU, İZULAŞ, Belediye İş sendikasının istediklerini vermiş. Ben sendikanın bir isteğine karşı çıkmışım, sözleşme bitmemiş.
Kızmış başkan;
" Bitir sözleşmeyi Mehmet, bitir oğlum, ver ne istiyorlarsa" falan diye söyleniyor.
" Vermem " dedim.
" Alırım " dedi.
" Alın " dedim.
Sandım ki görevden alacak.
"Deli oğlum seni değil parayı alırım. Belediye veriyorsa sen de vereceksin. Alırım bu parayı ben senden."
Sabah 5'te Buca atölyeden araç çıkışını denetlemişim.
Son araba girmemiş Karşıyaka garaja.
Canım sıkılıyor zaten.
Verdik, ne de olsa geç vakit, daha rakı da içmemişiz kafamı dinleyeceğim azıcık.
"Verdim" dedim.
Gittim 2 duble rakı içtim.
Ya böyleydi bizde iş bitirme.
Sıkıyorsa verme.
Başkan verir işçinin hakkını, sen belediyeye ödersin. Belediye etkinlikler için araç tahsisi ister ,verirsin araçları fatura edersin.
Sıkar biraz "vermem" demek.
Görevden alınmaktan korkudan değil. Borçlanmaktan korkudan.
Ha merak edersiniz diye söyleyeyim.
Sabah 5'de yine garajlardan birine gittim servise çıkan araçları kontrole… O sabah Bornova'daydım.
İlk Bornova hareket duydu, sendikanın istediklerini aldığını.
Belediye Başkanlığı da böyle yapılır, bürokratlık da…
İtiraz edeceksin ama çalışanın hakkını verirken, sen olmayacaksın. Adına görev yaptığın adam olacaksın.
Şimdi, bürokratına güvenen başkan da yok, başkanına güvenen bürokrat da…