Fuar bir masaldı....
Cumhuriyetin iktisadi anlamda bir özgüven yeriydi fuar...
17 Şubat 1923'deki İzmir İktisat Kongresi'ndeki sergiden bu yana başta izmir'in gerçek efsanesi Belediye Başkanı Dr. Behçet Uz ve Suad Yurtkoru gibi İzmirlilerin gayretleriye 1930'lardan itibaren hem İzmir'in hem de Türkiye Cumhuriyeti'nin onuru oldu....
Sovyetler Birliği'nden esinlenilerek "Kültürpark" dendi fuara.....
Kapıları cumhuriyetin ,milli mücadelenin özeti gibiydi....
Lozan,
Montrö,
26 Ağustos,
9 Eylül ,
Kahramanlar...
Her izmirlinin, her Egelinin yaşamında özel bir yeri vardı fuarın....
izmir demek fuar demekti....
Bu satırların yazarı çocukken fuarın içinde dönen lokomotifli treni, sütsan dondurmayı her fuara özel olarak çıkartılan oyuncakları asla unutmaz....
Sonra gençken
Akasyalar'ı
Ekici Över'i
Kübana'yı,
Golf'ü...
Sabaha karşı Cem Karaca'yı Lunapark Gazinosu'nda izlemek,
Para denkleştirip, Çamlık Senar'da konsere girmek... Her izmirli için müthiş heyecandı....
Amerika ve Sovyetler Birliği arasındaki soğuk savaşı fuardaki pavyonlarında izlemek...
Küba pavyonuna heyecanla gitmek....
Ay taşlarını ve astronot kıyafetlerini ilk kez canlı görmek...
Gazinolardaki assolist savaşlarına canlı canlı şahit olmak....
Zamanla fuar teknolojiye ve zamana yenildi....
İZFAŞ yaşanan değişime uygun olarak fuarı yenileyemedi....
Herkes gibi İzmir Büyükşehir Belediyesi ve İZFAŞ'da fuarın zamanın ruhuna teslim olmasını öylece seyretti...
Fuar, İzmirlilik ruhunun ve kimliğinin en önenli parçasıydı...
Belediy, onu sponsorlara teslim etti...
Üstelik o sponsorlar kentlerimizi inşaat rantlarıyla yaşanmaz hale getiren müteahhitlik firmaları...
Dünkü kriz aslında "geliyorum" diyordu...
Önemli olan artık inşaat....
Önemli olan para....
Kimin umurunda Ekici Över, Çamlık Senar, Küçük Tren...
İzmir Büyükşehir Belediyesi zamanın ruhuna teslim olmuş....
Siz hala sosyal demokrasi mi arıyorsunuz?
Boşuna aramayın....
Fuar bir masaldı.....